Απόγευμα στην δουλειά...

Και εκεί που σκεφτόμουν τι ωραία να ακούς το κύμα της θάλασσας την ώρα που σκάει μπροστά στα πόδια σου, ακούω τον χτύπο του τηλεφώνου, στην δουλειά. ΄Ηχος που με επαναφέρει απότομα κάπως στην πραγματικότητα.
Δεν ξέρω γιατί αλλά μετά τις διακοπές έχω την τάση να "ταξιδεύεω" σε απίστευτα μέρη που δεν έχω ξαναδεί, και μάλιστα την ώρα εργασίας. Μήπως δεν ήταν αρκετές οι μέρες που αποσυνδέθηκα από την τσιμεντούπολη και τα γκρι γραφεία? Μήπως? Ο χτύπος του τηλεφώνου έχει καταντήσει το χειρότερο ξυπνητήρι. Το κομπιούτερ,ένα τέρας τελευταίας τεχνολογίας ανίκανο όμως να με κατασπαράξει. Οι τοίχοι, τα εμπόδια στην θέα μου. Η τηλεόραση, ένας εφιάλτης που μπαίνει στο σπίτι μου χωρίς να με ρωτήσει. Το φεγγάρι όμως είναι μια λύτρωση όταν κάθεσαι τις μικρές ώρες και το απολαμβάνεις από το μπαλκόνι του σπιτιού σου στην απόλυτη ησυχία που μόνο τις ώρες αυτές μπορείς να απολαύσεις. Εσύ και το φεγγάρι!